بشقاب‌های سفره پشت‌بام مان

خانواده و ماهواره

قسمت بیست و پنجم

۵ _ سانسورهای فریبنده

در بسیاری از شبکه‌های ماهواره‌ای صحنه‌‌های خیلی مستهجن پخش نمی‌شود و به قولی سانسور می‌شود. این سانسور در برخی از موارد به گونه‌ای است که مخاطب کاملا متوجه شده و از همین رو اعتماد کاذبی به متولیان شبکه پیدا می‌کند و می‌گوید :« اینها ما و فرهنگ ما را می‌شناسند و فیلم و سریال‌شان را متناسب با فرهنگ ما سانسور می‌کنند».

برخی از این شبکه‌ها وقتی اعتماد مخاطب خود را جلب می‌کنند ، آرام‌آرام از همان زهرماری‌ها به فیلم‌هایشان اضافه کرده و هر از چند گاهی یادشان می‌رود برخی از صحنه‌‌های مستهجن را سانسور کنند!!!

من و شوهرم پزشک هستیم. یه مدت ماهواره داشتیم. با اینکه ما کانالای بدش رو قفل کرده بودیم؛ اما ماهواره ، ما را می‌برد تو عالم رویا. واقعا آدم با تماشای ماهواره ؛ حتی اگر کانالای خوبشم ببینه، احساس می‌کنه تو یه دنیای دیگه زندگی می‌کنه. دنیای اطراف ما خیلی فرق می‌کنه با اون چیزایی که تو ماهواره به ما نشون میدن. یه شبکه را ما می‌دیدیم که اوایل اصلا هیچ صحنه‌ای نمی‌ذاشت. بعد آروم آروم از صحنه‌های کوچیک شروع کرد. من دقت کردم دیدم بچه‌ها به من می‌گن:« مامان! این داره یه چیز نشون میده که ما نباید ببینیم». وقتی به من اینطوری گفتن، من و شوهرم دقت کردیم، دیدیم راست می‌گن. ما خودمون متوجه نمی شیم.فکر کنید بچه هست ساله به من می‌گه که مامان این یه چیزی نشون میده که من نباید ببینم. واقعا چیز خاصی هم از نظر ما نبود. این منجر شد که ما جمعش کردیم و رابطه خودمونم خیلی بهتر شد. رابطه‌مون با بچه‌هامونم بهتر شد.

بشقاب‌های سفره پشت‌بام مان

خانواده و ماهواره

قسمت بیست و ششم

گفتار سوم

آگاهی بخشی در بعد متولیان

آشنایی با متولیان شبکه‌های ماهواره‌ای می‌تواند هشدار درباره این شبکه‌ها را تأثیر گذارتر کند.

تسخیر رسانه‌های جهان ، از تفکرات اصلی صهیونیسم است که در پروتکل دوازدهم دانشوران یهود هم به آن اشاره شده است:

اگر تدابیری را که در مورد مطبوعات اندیشیده‌ایم به مرحله اجرا در آوریم، ذهن و فکر غیر یهودیان به تسخیرمان در می‌آید و آنان وقایع جهان را از پشت عینک‌های رنگینی که ما به چشم آنها می‌گذاریم ، می نگرند.

حال با توجه به آنچه در این پروتکل آمده، می‌توان حدس زد که متولیان شبکه‌های ماهواره‌ای چه کسانی هستند.

در حال حاضر بیش‌ترین شبکه‌های ماهواره‌ای دنیا از کشور آمریکا مدیریت می شوند. هم اکنون ۳ درصد از جمعیت آمریکا یهودی هستند که همین جمعیت اندک ، ۹۰ درصد دست‌اندرکاران رسانه‌ای آمریکا را تشکیل می‌دهند.

بگذارید از یک زاویه دیگر به بحث متولیان این شبکه‌ها بپردازیم. در این زاویه می‌ خواهیم یک سوال جدی درباره شبکه‌های فارسی زبان طرح کنیم که متأسفانه بسیاری از مردم ما که ماهواره دارند، بیننده آن هستند.

این پرسش را با این مقدمه بیان می‌کنم که راه‌اندازی یک شبکه ماهواره‌ای برای پخش فیلم و سریال هزینه بالایی دارد؛ هزینه خرید امتیاز ، خرید تجهیزات، اداره یک مجموعه نیروی انسانی و ... . چرا دنیای غرب برای ما فارسی‌زبانان این‌قدر هزینه می‌کند؟ آیا ما را دوست دارد و برای ما دل سوزانده؟ مگر چند کشور فارسی زبان در دنیا داریم؟ سود اقتصادی این شبکه‌ها برای غرب چقدر است؟ اگر ما را دوست دارد و برای ما دل می‌سوزاند، چرا ما را تحریم کرده؟ چرا با پیشرفت ما مشکل دارد؟ چرا به هر دری می زند که ما به انرژی هسته‌ای دست پیدا نکنیم؟

بشقاب‌های سفره پشت‌بام مان

خانواده و ماهواره

قسمت بیست و هفتم

اصلا می‌توان پذیرفت که غرب با اسلام و مسلمانی سر سازش دارد ؟ فکر می‌کنم نگاهی به گذشته‌های نه چندان دور بتواند کسانی که خود را به خواب نزده‌اند بیدار کند. مگر همین چند سال پیش نبود که فاجعه‌ای انسانی را در دل اروپای شرقی ؛ یعنی بوسنی و هرزگوین به راه انداختند؛ فاجعه‌ای که انسان از یادآوری خاطراتش دل‌آزرده می‌شود؟ اینها اگر برای مسلمانان دل می‌سوزاندند ، در بوسنی و هرزگوین بر سر جنسیت جنینی که در دل زن مسلمان بود، شرط نمی بستند و زنده زنده شکم زن را نمی‌دریدند و با جنین انسان فوتبال بازی نمی‌کردند. اگر مسلمانان را دوست داشتند ، مادر و دختر را در مقابل هم نمی‌کشتند! اینها اگر به مسلمانان علاقه داشتند هشت هزار نفر را در صربرنیتسا در عرض چند روز نمی‌کشتند و یک نسل کشی به راه نمی انداختند. اینها اگر علاقه‌ای به مسلمانان داشتند، اجازه نمی‌دادند به پشتیبانی آنها در میانمار این فجایع به بار بیاید و سر بچه و بزرگ را از تن جدا کنند و انسان‌ها را زنده‌زنده در آتش بسوزانند.

ما سه کشور داریم که زبانشان فارسی است. افغانستان با حدود سی میلیون ، تاجیکستان با حدود هفت میلیون و ایران با حدود ۸۰ میلیون جمعیت که جمعا حدود ۱۲۰ میلیون جمعیت می‌شود. چرا برای این اندازه جمعیت ، این همه برنامه و شبکه در حال راه اندازی است؟

در سال ۷۳ تنها سه شبکه تلویزیونی فارسی‌زبان شامل شبکه تلویزیونی منافقین و دو شبکه لس‌انجلسی مشغول فعالیت علیه امنیت ‌و فرهنگ مردم کشورمان بودند. در سال ۹۱ این تعداد به ۱۲۵ شبکه فارسی زبان رسیده که از این تعداد ۱۳ شبکه مخصوص پخش سریال و فیلم های سینمایی می‌باشد. 

اینها اگر برای ایران و مردم آن دل می‌سوزاندند در زمان جنگ خانه‌هایشان را روی سرشان هوار نمی‌کردند. اگر مردم ایران برایشان عزیز بودند، حدود سیصد هزار نفر از جوانان و مردان و زنان این مرز و بوم را به خاک و خون نمی‌کشیدند . باور کنید اگر همین الان هم احتمال می دادند که می‌توانند به ایران حمله نظامی کنند لحظه‌ای در این تصمیم تردید نمی‌کردند. از آنجایی که یقین دارند نمی‌توانند در جنگ نظامی پیروز شوند، این گزینه را انتخاب نمی‌کنند.

ادامه دارد ....

#_معاونت_فضای_مجازی پایگاه مقاومت بسیج شهید باهنر دانشگاه سمنان